Nedir hala bu çektiğim

Şu Beta blogger beni sinir etmeye devam ediyor, hırrrr!
Sadece benim gibi beta blogger olanlara yorum bırakabiliyorum. Hala diğer bloggerlere yorum bırakamıyorum.
Eşim de çözemedi olayı. Tek çözüm herhalde yeni blog açmak.

Ama bu sefer blogcu dan açacağım.
İsmim kalır mı değişir mi bilemiyorum artık.

Neyse, bu işi sonra hallederim.
En son cuma günü yazmışım. O zamandan beri neler oldu, onlardan biraz bahsedeyim:)

Cumartesi günü, büyük çekirdeğin veli toplantısı vardı. Bu sene (daha şimdiden) ikincisiydi.

Gittim tabii ki, büyük bir hevesle.
Sınıf öğretmeni önce bütün velilerle kendi sınıfında genel bir görüşme yaptı. Sonra herkes diğer sınıflarda bekleyen branş öğretmenleriyle görüşmek üzere dağıldı.
Sınıfların önünde uzun uzun kuyruklar oluştu.
Güya her bir veli ile 5 dk görüşecekti öğretmenler.
Ama her veli de bir değil ki. Bazısı öğretmeni bulmuşken bir konuşuyor, bir konuşuyor. Kapıdaki kuyruk daha da uzuyor.

Şimdi benim önümde mesela 5 kişi var. En az 25 dk belemem gerekiyor. O da en az.
Oğlumun da maşallah kendisi henüz anasınıfında olmasına rağmen, 7 adet branş öğretmeni var. Etti 7 kapının önünde beklemek.

Zaten saat 10'da başlayan toplantıyı, saat 13'de artık bana eyvallah diyerekten bitirdim.
Onca saate rağmen, beden eğitimi, bale(evet oğlumun bale dersi de var:)) ve resim öğretmenleriyle görüşemedim. Artık daha fazla bekleyemedim kuyruklarda.
Benim için önemli olanler zaten ingilizce, satranç ve bilgisayardı. Bir de gafil avlanarak müzik sırasına da girmiş, yarım saat da orada beklemiştim.
En çok hoşuma giden olay ise, satranç öğretmeninin her gelen velide, masa üstünde duran timeri çalıştırmasıydı. Böylece 5 dk dolunca, nazik bir biçimde lafı kısa kesip, vedalaşıyordu. Bekleyenlere de haksızlık olmuyordu.

Bir ara oğlumun bir sınıf arkadaşının annesiyle lafladık. Kendisi çok şeker bir bayan. Hem frekanslarımız da uyuştu, ısındık birbirimize.
Kendisinin 3 çocuğu var. İkizlerden biri oğlumun sınıfında. Diğeri yan sınıftaymış. Bir de üst sınıfta bir ablaları varmış.

Biz böyle çocuklardan filan konuşurken, bazı velilerin möhim meselelere daldıklarını gördük. Zannedersiniz ki dünyayı kurtaracaklar. Her şeye burunlarını sokuyor, birşeyden de memnun değillerdi. Çocukların içtikleri sudan, yemekte kullanılan yağa kadar herşeyden konuşuyorlardı.

Yanımdaki cici hanımla birbirimize bakakaldık ve güldük. Bu hırs niye diye anlam veremedik. Sonuçta bunlar daha anasınıfındalar:)

Pazar günü ise çok güzel geçti. Arkadaşlarımız geldi bize. Beraber hem yemek yedik, hem de doğumgünümü kutladık:)
Gerçi doğumgünüm dündü. Ama biz biraz önceden kutladık. İyi de yapmışız. Güzel bir pazar geçirdik böylece.

Pazartesiyi es geçiyorum. Önemli birşey olmadı.
Salı günü de, yani dün, bildiğiniz gibi temizlik günümdü. A. hanım gelir gelmez, biz minik çekirdeğimle çıktık yine. Anneme gittik ve günü orada geçirdik.

Geçen hafta annemdeyken, annem o çok sevdiğim pırasalı böreğinden yaptı.
Pırasayı halka halka doğrayıp, önce biraz pişirip yumuşatıyor. Sonra ise tepsiye koyduğu yufkanın içine yayıyor.
Üstünü tekrar yufkayla kapatıp, hazırladığı beşamel sosunu döküyor. Biraz fırında pişdikten sonra da kaşar peyniri ilave ediyor, üstüne. Peynir eriyince de hazır oluyor. Hatta peynir biraz kızarınca daha da güzel oluyor.

Bizim yaptığımız sonuçta börekti. Ama ben pizza yer gibi habire dilim dilim börek götürdüm:)
Sonra çok fena oldum tabii. Hatta akşam hiçbirşey yemedim. Zaten ertesi sabaha kadar da acıkmamıştım:))

Bu sefer, dün gittiğimizde, gerçekten de pizza gettirtik. Ama bu sefer ölçülü yedim, kaptırmadım kendimi.

Bir ara dışarıya çıkmıştım. Birkaç dergi almak için. Baktım her sene çıkan, aralık ayına özel o kalın kalın dergilerden vardı.
Onları ne zaman görsem, aklıma hep yılbaşı hediyesi alma stresi başlıyor ve bu yılbaşı gecesi ne yapacağız gelir.

Ben şimdiden başladım ufaktan ufaktan bunları düşünmeye:)

Yaa, ben şimdi resim de ekleyemiyorum. Kesin var bu beta bloggerde bir bozukluk. Ben başlıyorum blogumu değiştirmeye..